Praca Struktura bieli/Stół analityczny 2, podobnie jak inne prace z cyklu Struktura bieli (Szafka, Krzesło, Ława) odnosi się do domowej przestrzeni w której od kilku lat mieszkam i pracuję. Wymienione prace stanowią zbiór nie tyle realnych mebli, co ich metafizyczne echo. Reprezentują świat niewidzialnych struktur – wizualnej pamięci, duplikującej kształty otoczenia... krzesło i stół powstawały nawet w procesie obudowywania mebli białym tworzywem. Na tym co widzialne, swój byt nawarstwia świat umysłowej aktywności. Zebrane razem symbolicznie wyznaczają obszary aktywności, codziennych rytuałów, wzorców poruszania się po domowych szlakach. Choć powstały niedługo przed lockdown'em dotyczą refleksji, które na skutek pandemicznej izolacji stały się tak zintensyfikowanym doświadczeniem każdego z nas. Zamknięcie w przestrzeni prywatnej stało się mocnym impulsem do introspekcji jak i eksploracji najbliższego otoczenia. 

Stół analityczny 2 zwiera w sobie wcześniejsze pomniejsze prace. Koncepcja oparta jest na obrazowaniu napięć, pomiędzy porządkiem materialnej rzeczywistości a „niewidzialnym” światem idei, dzienną aktywnością umysłu i czasem śnienia. 

Napięcie to owocuje zbieractwem małych trofeów – z jednej strony są czarujące i rzeźbiarsko zjawiskowe „resztki” wyciągnięte z idealnego porządku natury, lub też inspirujące odpady cywilizacji, z drugiej strony zbieractwo to obejmuje świat snu, wrażeń i nie do końca świadomych treści, którym próbuję nadać realną formę.