Praca powstała w czasie pierwszego lockdownu i była intuicyjną próbą zmierzenia się z pewnego rodzaju bezczasem nowej rzeczywistości zamknięcia. Łącząca rozmaite horyzonty czasowe jest wizją rzeczywistości post-ludzkiej. W szerszym kontekście Studium Osadu jest cichą opowieścią o czasie. Zestawione ze sobą formalnie i czasowo obce sobie elementy napinają różnice pomiędzy perspektywą czasu biologicznego i historycznego, pamięcią komunikacyjną i kulturową.
 

"Nasze materialne i czasowe bycie-w-świecie jest z założenia hybrydycznym doświadczeniem rozmaitych czasowych odniesień. W każdej chwili materiały świata konfrontują nas z wielką mozaiką współistniejących horyzontów czasowych, które tworzą sieci i powiązania pomiędzy różnymi czasami, różnym przeszłościami. Sieć ta nie tylko splata i gromadzi rozmaite czasy przeszłe i przyszłe, lecz także rzutuje siebie, z racji swej „natury” i trwałości, ku przeszłości.”

Bjørnar Olsen