Zamknięta zaczynam podróżować przez swoje sny, do mojego wewnętrznego świata, gdzie poprzez miłość odnajduję połączenie, które czyni nas „jednością” z całym wszechświatem. Nie zawsze była to przyjemna podróż... były burze i huragany, które wstrząsały moim sumieniem. Doświadczyłam bolesnych przemian, stawiając czoła swoim lękom, skacząc, przełamując ograniczenia i pokonując ego... Czas. ...czasami wydawało się, że przyspiesza... a czasami wydawało się że trwa wieczne... Nauczyłam się cieszyć z obu... Tolerowałam czekanie i stałam się moim najlepszym towarzyszem. Dystans społeczny sprawił, że była selektywna, nie traciłem więcej czasu ani energii. Niepewna przyszłość przypomniała mi, że wszystko jest w ruchu, co bezpieczne jest nienaturalne, a to co nie rusza, stagnacja, psuje. Pandemia, huragany i przemoc, przychodzą krzyczeć na nas, jak bardzo się mylimy na świecie, to okazja, aby uświadomić sobie i zrozumieć, że jesteśmy częścią wielkiego stworzenia, a nie jego centrum... Moim marzeniem, choć wciąż brzmi jak utopia, jest to, że odnajdujemy harmonię... ponieważ wszyscy jesteśmy jednym dzięki mocy miłości.